Ee no, nie będzie chyba tak źle ;) wydaje mi się, że z poprzednią płytą było gorzej.

A w międzyczasie coś, co chyba jest teledyskiem... choć pewności nie mam :D jeśli to ostateczna wersja, to conajmniej... dziwna.

• Big Wheel
  

Trzeba przyznać, że Tori nieźle wygląda.

Dokonałam zakupu nowego albumu Torki.. Za mało razy przesłuchałam, żeby oceniać, mogę powiedzieć tylko, że kilka kawałków naprawdę niezłych. Pozwolę sobie jednak podzielić z Wami drodzy prozakowicze innymi przeżyciami związanymi z tym albumem :P Zaczęłam oglądać płytkę w drodze do domu, poczytałam teksty, niektóre mnie trochę zaskakują, oglądam zdjęcia.. Faaajne noo, Tori chyba lubi brać udział w takich sesjach :) Tu flaga amerykańska, która mnie już ostatnio nie kręci, nawet na tle Torki ;p, oglądam, opanował mnie jakiś smutny nastrój, że to nie to samo co kiedyś, melancholia nadeszła znienacka :P I nagle doszłam do ostatniej strony. Dom. Odsłaniam kartkę. Tori na tle domu. W jednej ręce Biblia, na drugiej ręce napisane Shame, krew ścieka po wewnętrznej stronie łydki.. Szczena mi opadła. To jest Tori, którą kocham :)

Teraz sobie zrobiłem playlistę z utworów, które wymieniłaś i jest dobrze.
Mnie generalnie ta płyta odstrasza ilością utworów, dziwi mnie, że zdecydowała się umieścić tyle piosenek. Przesłuchałem ja parę razy i nic po niej nie zostało. W dodatku jedyna płytą jaką do tej pory słyszałem w całości jest Choirgirl, dlatego podchodziłem do tej płyty z nadzieją, że mnie w równym stopniu powali. No i sie rozczarowałem. Później rzucały mi się tylko w uszy jakieś dziwne rzeczy, solówki co najmniej jak ze Scorpionsów :] Zupełnie nie orientuje się, jak to wyglądalo na przestrzeni lat, ale w niczym mi ta muzyka nie przypomina tej z Choirgirl. Tam mnie przede wszystkim ogromnie zaskoczyły aranżacje i drapieżność. Tutaj mam wrażenie większość utworów jest taka sama, może dlatego nie mogę wskazać nawet faworyta. Choć z drugiej strony rozumiem, ze na powodzenie płyty wpływa wiele czynników zewnętrznych. Kiedyś prawie do kosza wyrzuciłem drugą płytę Interpola, która po jakimś czasie z rożnych powodów też mi wypiękniała, a zdaje sobie sprawę, ze muzyka raczej średnia. 
Zobaczymy, może aha mi zarysujesz pokrótce, jak to wygląda z muzyczną drogą  Tori?

Heh.. no niestety, muszę z przykrością stwierdzić, że zostałeś lekko poszkodowany poznając Tori dopiero teraz. Ja też poznałam ją stosunkowo późno, bo dopiero dobrze po wydaniu To Venus And Back, ale to były jeszcze inne czasy ;) jeszcze się miało modem, jeszcze liczyło się z każdą minutą [w poszukiwaniu dyskografii], no i w końcu kupowało się płyty, na których naprawdę zależało [stąd mi tak zostało, że płyty Tori kupuję zawsze]. A potem te płyty potrafiły miesiącami nie wychodzić z odtwarzacza. Gdybym wtedy miała profil na last.fm, Tori byłoby 3 razy więcej, a reszty mało co ;)
Teraz niestety, klik klik, nawet nie mamy czasu usiąść z książeczką [od płyty] i analizować teksty.
A, no i jeszcze muszę napisać, że to były czasy, kiedy jeszcze działały czytniki CD w moich odtwarzaczach domowych, teraz nie działa żaden i jestem zmuszona słuchać wszystkiego w kompie. I wiadomo. W kompie zawsze się znajdzie coś, co powstrzyma od wlepiania oczu w teksty i zużywania na to całej naszej uwagi...

Ja mimo wszystko [nie wiem co można odczytać z moich postów, ale..] staram się jednak tych jej płyt nie porównywać. No jasne, nie da rady, taka kolej rzeczy, jedne bardziej kręciły, inne mniej. Ale jak często mówię. "Zabawę" z Tori trzeba zacząć od jej biografii. Każde mocniejsze wydarzenie w jej życiu miało odzwierciedlenie na płycie. Jak zmienia się życie kobiety, która tak bardzo pragnęła dziecka i wreszcie się jej udało, chyba każdy może się domyślać. I ja jej nie winię za to.

Też jeżeli mam polecać jakieś albumy, to mam problem. Jednak kogo spotkam to ma trochę inne zdanie, inne faworyty. Teraz tak trochę PM'owo ;) bo ja poleciłam Ci Choirgirl, bo muzycznie mi odpowiada, ze względu na dużą ilość elektroniki. Ale nie jest to do końca "ta prawdziwa Tori", tzn. wielu fanów mogłoby się przyczepić. Wiele osób wybiera właśnie Boys For Pele, no i nie dziwię im się. Ja poznałam ten album jak pierwszy, nie do końca byłam nastawiona na taką muzykę, przez co przez parę ładnych lat ciężko mi było go strawić, przyznam się ;)

Tak więc no, każdy ma swoją drogę Tori. Jeżeli trudno Ci to wszystko ogarnąć, polecam słuchanie od początku. Z tekstami i biografią w ręku. Chyba tylko tak można dobrze poznać jej twórczość.
Sama zawsze z boku dziwnie patrzyłam na tych, którzy jako pierwszego dorwali Beekeepera, albo Scarlet's Walk i mieli już jedyny i niezłamany obraz Tori. To już moim zdaniem takie następne pokolenie ;) i cieszę się, że należę jeszcze do tego starego.
Dobra, jak zwykle już od rzeczy. Ale wiesz o co mi chodzi i polecam. Od początku.
Pozdrawiam ;)