Przez długi czas przewijała mi się, gdzieś nazwa Kristen. Jakoś nigdy nie miałem okazji posłuchać czym sie zajmują. Az wreszcie sie zebrałem i zainteresowałem się tym zespołem, dodatkowo zmobilizowało mnie do tego to, że lubię polską scenę z kręgu muzyki noise/minimal/post-rock, czyli wykonawców jak Ewa Braun, Something like Elvis czy Mordy. I muszę przyznać, że jestem pod ogromnym wrażeniem tej muzyki. Posiadam ich dwie płyty: Stiff upper worlds [2002] i Please Send Me a Card [2003].
Gdzieś wyczytałem negatywną recenzje, chyba w Gazecie Wyborczej, że chłopaki grają pod Isotope 217, ale że niespecjalnie im to wychodzi. Dla mnie muzyka Kristen ma się do muzyki Isotope, jak muzyka Something Like Elvis do muzyki Elvisa. Kristen zauroczyli mnie przede wszystkim spokojem, choć dwie gitary tworzą bardzo gęste podkłady. Wokal nagrany jest z bardzo dużym spokojem, a klimatu dodają skrzypce, trąbka i saksofon (na dwóch ostatnich instrumentach grają muzycy z Robotobibok). Momentami miłe melodyjki śpiewane przez wokalistę przełamywane są dysonansami i zakręconymi, jakby jazzowymi partiami gitary. Fajnie zaaranżowane są, również jakby na jazzowo, partie perkusji, czasami gdzieś pojawiają się miotełki.
Wśród polskich zespołów nie spotkałem się z podobną muzyką. We wspomnianej recenzji autor zarzucił, że ich muzyka jest wykalkulowana. Ja osobiście nie miałem podobnych skojarzeń. Słuchanie tych płyt sprawia mi ogromną przyjemność. Jeżeli ktoś lubi niekonwencjonalne granie, myśle że płyty sprawdzą się na jakiś senny wieczór.