Hehe, mały DJ Cień nam rośnie :P

Co do Overpowered, to cały czas katuję [no z przerwą na wczoraj], mi bardzo bardzo podeszło. Ale w sumie jak gadałam ze znajomym, który miał podobne odczucia do Ciebie kasper. Z tym, że on stwierdził, że album jest trochę przytłaczający. No nie wiem, nie dla mnie na pewno.

A co do tego, że coś Ci się z czymś kojarzy... lubimy te piosenki, które już kiedyś słyszeliśmy ;) hehe. Nie no, jak słucham tej płyty, to ciągle mam to hasło w głowie. Ale jak pisałam, nie przeszkadza mi to. Zresztą kto wie, jest taki program komputerowy, co generuje hity ;) więc skąd wiesz czy z niego nie skorzystała? ;) Tym bardziej, że przy tworzeniu Overpowered współpracowała z wieloma różnymi producentami, z UK i USA ;)

No nic, i taka ciekawostka smutna dosyć. Z tego co przeczytałam na last.fm, wczoraj na koncercie w Moskwie złamała sobie łuk brwiowy... tzn. tak napisali, ja nie wiem czy to można sobie złamać, może można. Smutna wiadomość, tym bardziej, że na jutro i pojutrze planowane są koncerty w Polsce. No ale zdrowie jest najważniejsze. Get well soon, Róisín! ;)

Btw, jeszcze dodam, że Tell Everybody jest super. Taki trochę smutny tekst... przynajmniej dla mnie.

Trochę mi się już uleżała ta płyta, i jeżeli miałbym napisać recenzję na 1/5 strony Worda to wyglądałaby ona tak:

Myślałem, że znowu mam 6 lat, w radio leci Pet Shop Boys i idę sobie kupić gumę „Turbo”. A okazało się, że to „Overpowered” Róisín Murphy z bonusami w postaci kapitalnej okładki i klipów. Perfekcyjnie wyprodukowane popowe piosenki z klimatem dekadenckiego disco i wielkomiejskiego funky, przy których ciężko usiedzieć w miejscu. Idealna ścieżka dźwiękowa na samotny wieczór w zaludnionym klubie z gęstą atmosferą i spoconymi ramionami. Gdyby Bob Harris grany przez Bill’a Murray’a w „Lost In Translation” miał prawo głosu w kwestii oprawy dźwiękowej, na nocne wojaże po Tokio na pewno zabierałby „OverPowered”.  A Róisín pewnie i jadąc bez biletu linią 67 zachowałaby zimną zmysłowość. Uwodzicielskim głosem śpiewa piosenki o straconej miłości w McDonaldzie, a przy „Let me know when you're lonely, babe” szukam na mapie restauracji, w której kręcili klip do „Let Me Know”.

przy Cry Baby to będę miał juz chyba zawsze ciary i projekcje, jak Roisin wychodzi na scene <marzyciel>